Proloog: "Voordat ik verder ga"

ik sta bekend om mijn ellenlange verhalen, en ik ga echt heel erg mijn best doen om deze verhalen enigszins beknopt te houden. Stukken als "Vanochtend vroeg opgestaan. Ik sta alleen aan de rivier mijn tanden te poetsen, terwijl het water voorbij stroomt... eigenlijk heb ik best honger, maar ik weet wat er me te wachten staat aan ontbijt: chapati's met suiker, pindakaas en een rumpsteak, heerlijke vruchten salade en......"

Maar uiteindelijk schrijf ik dit voor mijzelf, om over 20 jaar een reisverslag te lezen wat weer herinneringen terug brengt, dus als ik af en toe even verdwaal in mijn episodes aan avonturen die voor anderen niks meer dan een standaard onbijt zijn... excuses.

Speed-Travel

Het is woensdag 23 september: In de verte (ongeveer 3 meter) hoor ik het lage gebrom van een motor in het donker aankomen... Erik komt met een grote lach op zijn gezicht aangereden.
De motoren zijn bepakt, en het enige wat we nog even moeten doen is onze koffers bestickeren met onze enige echte Epic Eastern Europe GS sticker, dan tanken, bandjes oppompen, en gaan met die banaan.

De route neemt ons via Hannover en Dresden naar Terezin, in Tsjechie. De grens over Duitsland in, en ineens is er geen maximum snelheid. Dat zeggende houden we ons aan een rustige 140 km/u en hebben we genoeg pauzes ingelast. Daar merken we al dat Erik en ik eenzelfde gedachte hebben betreft het rijden.. eigen veiligheid voorop en stoppen wanneer 1 van ons dat wil. Ongeveer elke 1,5 uur even een 10 minuten eraf, voor de niet-motorrijders onder ons is dat best vaak pauze, maar het haalt even je gedachte weg van de stroom aan snelle BMW's, audi's en mercedes auto's die rustig met 220km/u langs komen draven, los van de zwabberende vrachtwagens die volgens mij al 8 uur te lang gereden hebben.

De rit verloopt verder goed, geen problemen en daar is dan ineens de grens overgang naar Tsjechie, nog een uur en dan zitten we op onze camping aan de rivier de Elbe. Erik had nog even de camping gegoogled... "Biker babes and beer"... nou Episch dat het zou worden!!!

Via een mooie bergroute maken we een shortcut richting rivier, onze eerste mooie route die niet snelweg gebonden was, verstopt achter de heuvels, een oude russische auto volgend, komen we aan de top met een fantastisch uitzicht over de stad Litomerice en haar rivier.

Onze navigatie brengt ons naar besteming via een brug die op dit moment los van wat bakstenen en staal niet echt een brug te noemen is. Erik zei in volle overtuiging dat wij de rivier ook gewoon konden oversteken, we rijden tenslotte GS-en en als Ewan McGregor en Charlie Boorman het in Siberie kunnen.....

Ik besluit 2km verderop een andere brug te nemen om tot de conclusie te komen dat wij nooit een brug over hadden hoeven te gaan maar dat de camping ongeveer naast en onder de brug lag... En daar waren we dan, Autokemp Litomerice, een oase aan motoren, bier en vooral veel babes.
De motoren waren 2 GS-en, die van mij en Erik... het bier was gewoon bier, zoals overal verkrijgbaar, en de babes waren 2 dames op ongeveer 60+ leeftijd, de borsten hangend op schoenzool hoogte met een blikje Carlsberg in de hand (om 9 uur ’s ochtends) en hun 2 aangetrouwde mannen die heftig in discussie waren over het opzetten van hun voortent van de caravan naast ons.

Plan: Tent opzetten (record van 10 minuten gehaald!), luchtbed opblazen en eten en bier zoeken! Erik vertelt mij op dit moment dat hij 2 slaapzakken mee heeft omdat hij wist dat het koud zou worden en een luchtbed die volgens zijn vader Peter gegarandeerd niet lek was! Uiteindelijk is er een grote kloof ontstaan in de tent... ik op een 1 persoons luchtbedje van de Xenos wat meer weg heeft van een rieten matje dan een Auping, en Erik die met zijn twijfelaar luchtbed, 2 slaapzakken, 16 kussens, een airconditioning unit, slaapkamer tv (HD!!) en een kruik even de koning aan het zijn was.

Heerlijk gegeten en wat fijn om die eerste biertjes te drinken, vroeg ons bed in. We zitten tussen een rivier en een treinstation in wat nog drukker is dan Schiphol: elke 10 minuten, de hele nacht door, rijdt er wel een trein voorbij. Gelukkig heb ik daar zelf niks van gemerkt, want als ik slaap, slaap ik veilig met oordoppen in. Daardoor heb ik zeker 9 uur lang geslapen als een os en niks gemerkt van Erik die zeker 6 keer op de grond lag om daarna zijn luchtbed weer op te moeten blazen... Pappa Peter bedankt! ;)


De volgende dag een dikke elf euro afgerekend voor de nacht en een kop thee en koffie en toen zijn we naar Terezin gereden, wat ongeveer op 10 minuten van onze camping ligt. We rijden een prachtige weg over in de mist (helaas geen foto’s) en links en rechts vliegt een russische gevechts helicopter, wat een aanzicht, bizar, alsof je in een oorlogsgebied aan het reizen bent!

Terezin... Ik ben 2 jaar geleden in Auschwitz geweest en daar zijn geen woorden voor. Iedereen zou er heen moeten wat mij betreft, het is een en al ongeloof, wat je ook gelezen of geleerd hebt in school of via discovery gezien hebt. Datzelfde gevoel geldt ook voor Terezin. Terezin is een nederzetting binnen de muren van een fort ongeveer 45 minuten ten Noorden van Praag. Tijdens de tweede W.O. werd deze nederzetting door de Nazi’s en Gestapo gebruikt als concentratiekamp. Je kunt er alles over terug vinden op het internet, maar in het kort gezegd was dit kamp uiteindelijk een tussenstop voor alle Joden in Tsjechie, om daarna door te gaan naar de grotere vernietigingskampen in Nazi Europa.Terezin werd in het begin door de Nazi’s gebruikt voor Propaganda gericht naar het buitenland. Douches waren hier dan ook echt douches, water stroomde uit de kranen, er was een kamer voor de Barbier, een “ziekenhuis ruimte”, de mensen hadden simpele banen en hielden zich bezig met cultuur als muziek en theater. Maar uiteindelijk zijn hier meer dan 900’000 mensen langsgekomen en minimaal 2600 mensen overleden (veelal door marteling) in de Gestapo gevangenis. En dat maakte vanmiddag dan ook een stille, onheilspellende dag met vooral onbegrip en ongeloof.

We zijn in Praag, eigenlijk maar heel even, vanavond even het nachtleven in (misschien wel even onze gedachtes van vanmiddag laten wegebben, om morgenvroeg binnen 6 uur het centrum van Praag te zien. Met 25 dagen, 6000km minimaal, 13 landen en vele soorten biertjes die overal geproefd moeten worden hebben wij een druk programma. Cultuur, geschiedenis en ook natuur komen allemaal voorbij, maar per land, geeft dat vele indrukken. Het is een soort speed-dating met 13 soorten landen. Als je de grens overgaat in 1 land, begint de tijd te tikken, 2 minuten later moet je al in het volgende land te zijn, en in die tijd moet je (of eerlijk gezegd, willen we) zoveel mogelijk zien, proeven, ontmoeten, verkennen en leren van het land.

Speed-travel... en we zijn nog maar 4 minuten bezig...