Dag 4

Sophie’s Hostel in Praag is een top hostel, niet aan de goedkope kant (20 euro p.p.p.n. voor een 8p dorm) maar met een sfeervolle bar, gezellige mensen, zeer mooie badkamers en wc’s een aanrader! Erik en ik besluiten om even een biertje te doen in het Old Town gedeelte van Praag, waardoor we bij nacht de mooi verlichtte Charles Bridge met op de achtergrond de St. Vitus kathedraal kunnen aanschouwen.

Praag is gebouwd aan de rivier de Moldau gelegen tussen de groene heuvels in. De stad bestaat uit voornamelijk versierde gebouwen met vele ornamenten en verschillende kleuren, de meeste straten belegd met kasseien en de bruggen over de Moldau rivier zijn versierd met standbeelden. We tikken op hoog tempo de touristische trekpleisters af zoals de Astronomische Klok en het marktplein. De ICE bar die ik wilde bezoeken, waarbij de hele bar van ijs gemaakt is, viel tegen door de prijs en het 16 jaar irritante publiek. Na de zoveelste bezopen Engelse stag do groep tegen te komen, besluiten we neer te strijken in een kleiner tentje om een biertje te drinken. We schrikken van de prijs... 2 pints voor 2 euro!
Terug in het hostel bestellen we dat ene biertje waarvan je weet “die moeten we eigenlijk niet drinken”.

En die hadden we inderdaad niet moeten drinken, we worden allebei wakker met 4 a 5 uurtjes slechte slaap, omdat er nog tot 4 uur snachts af en toe een kamergenoot terugkwam die besloot om zijn hele koffer uit te pakken. Koffie en een stevig ontbijt om de ochtend door te komen, praten even met een Roemeense meid achter de balie over onze reisplannen en stops in Roemenie en gaan dan op hoog tempo Praag verkennen. Maar eerst komen we een winkel tegen met alleen maar opblaasbare dieren, rubberen slangen en ringetjes, matras foam vuller en allerlei soorten rubber lijm EN een nieuw luchtbed voor Erik. Hij mag op de volgende camping weer koning zijn.

Praag is bij zonlicht net zo mooi als in de nacht, nieuwe trammen mixen met de ouderwetse trammen van 50 jaar geleden en de gebouwen zien er nog mooier uit in de zon. Ons plan is om op zoek te gaan naar het klooster op de heuvelkant waar bier gebrouwen wordt. Op airborne tempo marcheren we de brug over, klimmen we binnen 15 minuten een steile heuvel op, tijd om de paden in deze met botanische tuinen gevulde heuvel te bewandelen, hebben we niet. Ik blijf Erik er elk half uur aan herinneren hoe we op schema liggen, voor, achter, precies op schema. Een schema wat eigenlijk helemaal niet bestaat: los van dat we in Wenen rond een uur of 8 willen aankomen, kunnen we verder doen wat we willen.

Vanuit een op de eifel-toren geinspireerde uitzicht toren kijken we over heel Praag uit. De 316 treden, ja ik heb ze geteld want dat hoor je als toerist te doen, zijn het uitzicht waard. Ik maak de opmerking dat de kaart die we hebben klopt met hoe de stad eruit ziet... stilte volgt.

10 minuten later zitten we aan 1 klein IPA’tje van de Klasterni Pivovar (Klooster Bier)brouwerij. Een kleintje want we moeten zo nog de motor op.

Op de terugweg bedenk ik me dat ik nog wat moet kopen in Praag... een kattenbel! Geen enkele winkel verkoopt er kattenbellen en een dierenspeciaalzaak zijn we ook niet tegengekomen, dus dan maar zo'n lelijke koelkastmagneet mee!

Na 1,5 uur teruglopen, pakken we de spullen in. Ter gemak halen we de motoren erbij en zetten we deze op de steile straat voor de deur. Daarna volgt een doffe maar harde klap. Erik heeft zijn GS op de zij standaard gezet, maar de combinatie van gladde stenen, een steile straat en een zware motor, zorgt ervoor dat de GS zonder waarschuwing omdondert en horizontaal ligt.
Behalve een kapot knipperlicht en een deuk in Erik’s trots (een GS die neervalt vraagt natuurlijk om de nodige ramp toeristen) is de motor nog heel! Gelukkig voor Erik.. nu is het wachten tot mijn tijd aanbreekt en ik de motor laat omvallen.

Onze route via de E59 is fantastisch. Het begint als snelweg maar wordt al gauw een 2-baans autobahn die met zijn mooie lange bochten de heuvels in en uit gaat en de dorpen in het platteland begroet. Dorpen bestaan uit een 1 rij huizen links van deze weg, en 1 rij huizen rechts van deze weg, met af en toe politie die de snelheid in de gaten houdt.

Wel komen we de eerste idioten tegen die met een rotvaart rechts inhalen, de auto voor je knallen en vol op de rem gaan. Het is moeilijk om dan niet boos te worden en het liefst met je koffers langs de lak te willen rijden. Vanaf nu is het dus nog meer vooruit kijken en anticiperen, spiegelen en jezelf de ruimte geven om eventueel een ontstnappings manoeuvre uit te halen.

Achter ons dipt de zon langzaam onder de horizon, met de boeren huisjes en kleine dorpen in de verte verspreid over het boeren landschap waan je jezelf een beetje in het Oostblok (een beetje). Dat gevoel wordt versterkt wanneer een oude russische pick-up passeert met daarin een typisch slavisch stel gekleed in oude communistische klederdracht. Ondanks de mooie ondergaande zon, rijden wij richting grijze donkere wolken. Tijd om de winterkleding weer aan te doen. Vlak voordat we de grens overgaan rijden we door 2 dorpen heen die bestaan vanwege de rode kerstverlichting achter de ramen (Moulin Rouge) en andere strip en prostitutie barren. Het daarop volgende dorp is 1 groot pretpark aan de weg met een gigantische draak, een ridder, een kasteel, een russiche vliegtuig helemaal gedoopt in rode roze verf met veel verlichting, alles fungeert hier als Casino.

We hebben spijt dat we naast de winterkleding niet het regenpak aangetrokken hebben. Een les geleerd, want we komen zeiknat Wenen binnen gereden.

Die avond nog hebben Erik en ik allebei 250gram aan welverdiende Schnitzel gegeten in het blijkbaar bekende Figlmuller restaurant waar de schnitzel geboren is! Yes eindelijk weer een schnitzel.. sinds Argentinie ben ik daar natuurlijk verzot op!

Dan belanden we in Mel’s Craft Beer diner, waar we met onze goede vriend Pepijn en zijn collega Daphne die hier voor een congres zijn, aan het bier gaan... het wordt wat later dan gepland.

In het kader van elke fotoserie moet een dier... hier 1 met een zwaan!

* Update... zojuist Bratislava binnengekomen... ik kom er zojuist achter dat ik vergeten ben zo'n oer lelijke magneet uit Wenen voor de koelkast te kopen...