Dag 14

Ik heb veel vliegtuigen horen opstijgen, maar dit was echt niet normaal. Alsof ik op de polderbaan lag te slapen met 2 uur lang een stroom van Boeing’s die maar bleven opstijgen. Het was misschien niet eens het geluid maar meer de trillingen van het Bas geluid wat uit de keel of neus van onze Buddha kwam. Mijn oordoppen waren er alleen maar voor de sier, ik had net zo goed 2 speakers van de Ziggo Dome in mijn oren kunnen doen. Douchen overslaan, aankleden, snel ontbijtje en maar hopen dat de motor van Erik deze keer wel start.

Poging 2 richting de grens.. we rijden hetzelfde stuk en ik kan het bijna zonder navigatie rijden. Zodra we de 2 vlaggen zien passen we onze snelheid aan. Erik maakt zich ditmaal geen zorgen en ik eigenlijk ook niet, we zien wel waar we terecht komen. Erik gaat voorop, hij handigt zijn paspoort en zijn kentekenbewijs in en dat wordt allemaal geaccepteerd. Mooi dit ziet er goed uit. Dan nog even de “Green Card”, het internationale verzekeringspapiertje. Erik handigt zijn witte formulier over... “No, the Green Card”. Erik kijkt me aan en dan terug naar de man, “Yes this is my green card”. “No this is white, it shoudl be green”.

Erik heeft een online verzekering en die stuurt je een PDF die je zelf moet uitprinten en dus handigt Erik een wit A-4tje over. De man zegt “Not possible in Macedonia” en probeert uit te leggen dat zijn broer dit ook had kunnen printen. Ik geef hem geen ongelijk maar dat staat los van het feit dat Erik wel een legaal document heeft. Maar het ziet er weer niet goed uit voor ons. Dan haalt Erik zijn tablet erbij met daarop zijn PDF file; een groen document. Hij mag mee naar binnen, praten met de chef, ditmaal weer een vrouw. Ze moeten allemaal lachen omdat het er best fancy uit ziet, maar het is geen papieren groene kaart en dus komen we het land niet in.
“Fuck, dit ga je niet menen”.
“You are ok, he not, he buy there 15 days” in belabberd Engels. Ze wijzen naar een klein huisje net over de grens. We kunnen een verzekering voor 15 dagen kopen! We gaan er direct heen, 15 dagen voor 50 euro... niet goedkoop maar nu even het geld waard. Pinnen kan alleen niet... Nou dit gaat lekker, tuurlijk hebben we geen lokaal geld op zak dus er zit niks anders op dan voor mij om op de motor naar het dichtsbijzijnde dorp te rijden en genoeg geld te pinnen. Ik ben een uur weg maar kom terug met het bedrag en een beetje meer, just in case! 10 minuten later zitten we op de motor en heeft Erik een papiertje met wat gekrabbel erop wat niet mer lijkt dan 2 velletjes WC-Papier met wat pennenstrepen, maar het is genoeg om de grens over te gaan! Yes eindelijk in Macedonie!

De regenpakken gaan aan, ditmaal op tijd want het ziet er grauw en grijs uit. Vanaf dan alleen nog maar regen en dus wordt de snelheid naar beneden gebracht. We komen uiteindelijk 28 uur later dan gepland aan in Skopje en besluiten niet onze jokerdag in te zetten, dat betekent maar 1 nacht hier. Vermoeid komen we in ons hippie hostel waar de schoenen uit moeten, maar het is verder een prima hostel. Van Skopje hebben we weinig gezien, door de vermoeidheid en regen zijn we toe om te chillen. Wat we gezien hebben was mooi en we komen graag nog eens terug, maar de rest van de avond is het relaxen en de blog bijwerken. Het weer wordt ook even gechecked en het ziet er helaas niet goed uit voor de rest van de vakantie.