dag 15

De wekker gaat deze keer om 06:30 en we zitten een uur later klaar op de motor, nog nooit waren we zo snel. De douche is daarbij wel overgeslagen en ook geen ontbijt! De reis vandaag brengt ons richting NoordOosten naar Kosovo net onder Pristina om dan ZuidWesten te gaan richting Tirana in Albanie, om daarna weer Noordoosten te gaan naar onze bestemming Lovec National Parc in Monte Negro.
We hebben sinds we Roemenie verlaten hebben geen snelweg (op 10 minuten na bij Sofia) gezien en alle hoofdwegen zijn hier 80/90kmu 2baans wegen met de nodige bochten. Het hele gebied zit hier vol heuvels (noem het voor ons Hollanders rusig bergen) en echte grote bergen, en dus veel bochten, bruggen en tunnels.
Bij de grens van Kosovo komen alle papieren weer tevoorschijn, ik haal alles eruit en stop alles terug om 10m de hoek om te rijden de douane van Kosovo gedag te zeggen, nog steeds mijn lesje niet geleerd en dus kan alles weer uit en af. “This your first time Kosovo?” Ja antwoord ik. “Ok you need to buy insurance because Kosovo is not on the green card”. Lekkere planning Heijmans, je bent al 8 jaar bezig met deze reis en te lui om even te kijken of alle landen wel op de groene kaart staan!!! Kosovo is de laatste aanwinst van de EU en ligt omringd door landen niet non-EU zijn en misschien dat deze daarom niet op de groene kaart staan. Gelukkig is de verzekering zo gepiept en voor 10 euro p.p. mogen we Kosovo door.
2 uur later sluiten we aan in de stoet auto’s bij Albanie. Voor ons allerlei auto’s met rood-zwarte vlaggetjes. We zeggen nog tegen elkaar dat deze landen hier wel heel trots en vaderlandslievend zijn. Dan stapt een man uit de volkswagen voor ons en loopt op ons af: “Gehen sie auch zum spiel”? Ik kijk hem aan en hij heeft door dat we niet uit Duitsland komen. De man verteld dat hij in Munich woont maar afkomst uit Albanie is en of wij ook naar DE grote wedstrijd Albanie-Servie gaan.

DE wedstrijd want de Serviers en Albaniers zijn geen beste vrienden door de geschiedenis heen en al helemaal niet sinds Kosovo een zelfstandig land is geworden waar de Serviers het helemaal niet eens mee zijn maar de Albaniers wel. Wat wij dan nog niet weten is dat de spelersbus van Servie de avond ervoor bekogeld is met stenen en dat deze wedstrijden vaak uit de hand lopen. Eenmaal de grens over, gelukkig deze keer geen problemen, is er elke 5 a 10km politie te zien die auto’s stopt met voetbalvlaggen. Het tankstation waar wij even gaan zitten om te lunchen zit vol supporters voor Albanie en er wordt keiharde muziek gedraaid die ons meer doet denken aan het Euro Song Festival maar duidelijk aanwezig is om de sfeer te verhogen. Terug op de motor neurien wij het nummer nog urenlang na omdat dit het enige nummer was wat continue herhaald werd.

Door de regen rijden we verder en komen uiteindelijk de grens bij Monte Negro over. Het weer is wisselvallig maar de omgeving is fantastisch. De bergen zijn erg rocky-achtig en geweldig mooi. Onze navigatie neemt ons helemaal de bergen in naar hoogtes boven de 1000 meter. Het is een eenbaans weg en zelfs een smart zou moeite hebben met zijn 4 wielen de baan op te blijven. Links van ons alleen berggesteente, rechts van ons een diepe stijle klif met heftige puntige rotsen. Om de 2 tot 5 meter hebben we bocht die minimaal 45 maar meestal zo’n 180 graden draaien is. De ene bocht naar de andere, en binnen 2 uur tijd hebben wij nog nooit zoveel bochten in onze hele motorcarriere gereden als nu. We rijden de wolken in en uit en kijken uit over bergpunten die net boven de wolken uitsteken. Het uitzicht is fantastisch, maar tijdens het rijden kan ik me alleen focussen op de slechte kwaliteit weg vol met gaten en gravel. Met af en toe een koe of een geit op de weg, de regenval en de mist vraagt dit stuk rijden alle aandacht en energie. Op dat moment ben ik blij met mijn paar trainingen bij de KNMV en mijn laatste offroad training.

De truc blijft de bochten door te kijken en vooral je snelheid laag te houden en niet te gek te doen met de remmen en vertrouwen in de motor te hebben. Het is zachtgedrukt hard werken, maar het geeft bijzonder veel voldoening, vooral wanneer we na 2 uur de wolken weer uitrijden en de klif naast ons niet meer zo stijl is en het zicht voor ons verandert van mist naar een prachtig gekleurd meer met groene bergen en zelfs de zon die af en toe doorbreekt.

Volgens onze navigatie komen we om 6 uur aan, onze dag duurt nu al 3 uur langer dan gepland door alle bochten. Want 80km/u gingen wij nooit halen, hooguit 30 en zelfs dan moest je soms nog de rem in! Om 5 uur rijden we een dorp in, we doen even snel boodschappen en dan krijgen we te horen dat we niet kunnen pinnen. De eieren, 200gr spek, kaas, bier, brood, chocola, koekjes, banenen en boter kosten 15 euro en dat heb ik nog net in mijn broekzak zitten maar dan zijn onze euro’s echt bijna op. Nog een half uur en dan rijden we het Lovec park binnen. Bij de slagboom staat een parkwachter die ons vriendelijk groet. Per persoon 2 euro en nog eens 3 euro voor het camperen. We zitten onder budget en nu helemaal, perfect. Met mijn helm op vraag ik of we kunnen pinnen met card” waarop ik ja hoor, mooi! De helm gaat af en ik haal mijn card tevoorschijn.. nee da tkan niet. We zijn lekker bezig de afgelopen dagen! We sprokken alle munten bij elkaar en Erik kan nog net een vijfje vinden, de man zegt dat dat prima is en dat we gratis mogen kamperen. Ik vraag nog even hoe het met de bruine beren zit die hier leven, maar de man snapt de vraag niet en ik ben te moe om een bruine beer na te doen, dus we rijden snel door.

Het kost ons even moeite om een plek te vinden en de regenpakken zijn op dit moment uit want het is te heet en nu nog droog, maar we hebben er al gauw spijt van want binnen no time komt het met bakken uit de lucht waardoor we in de regen ons staan om te kleden, terug in het regenpak, eigenlijk al te laat. Ik begin chagrijnig te worden, ook omdat de navigatie ons eerder al verkeerd stuurde maar Erik sleurt mij er doorheen. We vinden een plek midden in het park en zetten in de regen de tent op. Dan rijden we een stukje terug omwat eieren te bakken met spek en kaas, ik maak van een houten stok met mijn zakmes nog een pollepel en het survivielen met het enigszins wild kamperen is begonnen. Met een volle buik en een klein biertje duiken we ons bed in. Erik ligt op zijn tank van een luchtbed, ik op mijn rieten matje wat nu ook lek blijkt te zijn. Ik hoop dat morgen de pech over is of dat ik vannacht door een bruine beer mijn tent uit gesleurd wordt... er is ook al geen Wifi hier!!! ;)

Wel een melkweg