Regenpak

Dag 4

Sophie’s Hostel in Praag is een top hostel, niet aan de goedkope kant (20 euro p.p.p.n. voor een 8p dorm) maar met een sfeervolle bar, gezellige mensen, zeer mooie badkamers en wc’s een aanrader! Erik en ik besluiten om even een biertje te doen in het Old Town gedeelte van Praag, waardoor we bij nacht de mooi verlichtte Charles Bridge met op de achtergrond de St. Vitus kathedraal kunnen aanschouwen.

Praag is gebouwd aan de rivier de Moldau gelegen tussen de groene heuvels in. De stad bestaat uit voornamelijk versierde gebouwen met vele ornamenten en verschillende kleuren, de meeste straten belegd met kasseien en de bruggen over de Moldau rivier zijn versierd met standbeelden. We tikken op hoog tempo de touristische trekpleisters af zoals de Astronomische Klok en het marktplein. De ICE bar die ik wilde bezoeken, waarbij de hele bar van ijs gemaakt is, viel tegen door de prijs en het 16 jaar irritante publiek. Na de zoveelste bezopen Engelse stag do groep tegen te komen, besluiten we neer te strijken in een kleiner tentje om een biertje te drinken. We schrikken van de prijs... 2 pints voor 2 euro!
Terug in het hostel bestellen we dat ene biertje waarvan je weet “die moeten we eigenlijk niet drinken”.

En die hadden we inderdaad niet moeten drinken, we worden allebei wakker met 4 a 5 uurtjes slechte slaap, omdat er nog tot 4 uur snachts af en toe een kamergenoot terugkwam die besloot om zijn hele koffer uit te pakken. Koffie en een stevig ontbijt om de ochtend door te komen, praten even met een Roemeense meid achter de balie over onze reisplannen en stops in Roemenie en gaan dan op hoog tempo Praag verkennen. Maar eerst komen we een winkel tegen met alleen maar opblaasbare dieren, rubberen slangen en ringetjes, matras foam vuller en allerlei soorten rubber lijm EN een nieuw luchtbed voor Erik. Hij mag op de volgende camping weer koning zijn.

Praag is bij zonlicht net zo mooi als in de nacht, nieuwe trammen mixen met de ouderwetse trammen van 50 jaar geleden en de gebouwen zien er nog mooier uit in de zon. Ons plan is om op zoek te gaan naar het klooster op de heuvelkant waar bier gebrouwen wordt. Op airborne tempo marcheren we de brug over, klimmen we binnen 15 minuten een steile heuvel op, tijd om de paden in deze met botanische tuinen gevulde heuvel te bewandelen, hebben we niet. Ik blijf Erik er elk half uur aan herinneren hoe we op schema liggen, voor, achter, precies op schema. Een schema wat eigenlijk helemaal niet bestaat: los van dat we in Wenen rond een uur of 8 willen aankomen, kunnen we verder doen wat we willen.

Vanuit een op de eifel-toren geinspireerde uitzicht toren kijken we over heel Praag uit. De 316 treden, ja ik heb ze geteld want dat hoor je als toerist te doen, zijn het uitzicht waard. Ik maak de opmerking dat de kaart die we hebben klopt met hoe de stad eruit ziet... stilte volgt.

10 minuten later zitten we aan 1 klein IPA’tje van de Klasterni Pivovar (Klooster Bier)brouwerij. Een kleintje want we moeten zo nog de motor op.

Op de terugweg bedenk ik me dat ik nog wat moet kopen in Praag... een kattenbel! Geen enkele winkel verkoopt er kattenbellen en een dierenspeciaalzaak zijn we ook niet tegengekomen, dus dan maar zo'n lelijke koelkastmagneet mee!

Na 1,5 uur teruglopen, pakken we de spullen in. Ter gemak halen we de motoren erbij en zetten we deze op de steile straat voor de deur. Daarna volgt een doffe maar harde klap. Erik heeft zijn GS op de zij standaard gezet, maar de combinatie van gladde stenen, een steile straat en een zware motor, zorgt ervoor dat de GS zonder waarschuwing omdondert en horizontaal ligt.
Behalve een kapot knipperlicht en een deuk in Erik’s trots (een GS die neervalt vraagt natuurlijk om de nodige ramp toeristen) is de motor nog heel! Gelukkig voor Erik.. nu is het wachten tot mijn tijd aanbreekt en ik de motor laat omvallen.

Onze route via de E59 is fantastisch. Het begint als snelweg maar wordt al gauw een 2-baans autobahn die met zijn mooie lange bochten de heuvels in en uit gaat en de dorpen in het platteland begroet. Dorpen bestaan uit een 1 rij huizen links van deze weg, en 1 rij huizen rechts van deze weg, met af en toe politie die de snelheid in de gaten houdt.

Wel komen we de eerste idioten tegen die met een rotvaart rechts inhalen, de auto voor je knallen en vol op de rem gaan. Het is moeilijk om dan niet boos te worden en het liefst met je koffers langs de lak te willen rijden. Vanaf nu is het dus nog meer vooruit kijken en anticiperen, spiegelen en jezelf de ruimte geven om eventueel een ontstnappings manoeuvre uit te halen.

Achter ons dipt de zon langzaam onder de horizon, met de boeren huisjes en kleine dorpen in de verte verspreid over het boeren landschap waan je jezelf een beetje in het Oostblok (een beetje). Dat gevoel wordt versterkt wanneer een oude russische pick-up passeert met daarin een typisch slavisch stel gekleed in oude communistische klederdracht. Ondanks de mooie ondergaande zon, rijden wij richting grijze donkere wolken. Tijd om de winterkleding weer aan te doen. Vlak voordat we de grens overgaan rijden we door 2 dorpen heen die bestaan vanwege de rode kerstverlichting achter de ramen (Moulin Rouge) en andere strip en prostitutie barren. Het daarop volgende dorp is 1 groot pretpark aan de weg met een gigantische draak, een ridder, een kasteel, een russiche vliegtuig helemaal gedoopt in rode roze verf met veel verlichting, alles fungeert hier als Casino.

We hebben spijt dat we naast de winterkleding niet het regenpak aangetrokken hebben. Een les geleerd, want we komen zeiknat Wenen binnen gereden.

Die avond nog hebben Erik en ik allebei 250gram aan welverdiende Schnitzel gegeten in het blijkbaar bekende Figlmuller restaurant waar de schnitzel geboren is! Yes eindelijk weer een schnitzel.. sinds Argentinie ben ik daar natuurlijk verzot op!

Dan belanden we in Mel’s Craft Beer diner, waar we met onze goede vriend Pepijn en zijn collega Daphne die hier voor een congres zijn, aan het bier gaan... het wordt wat later dan gepland.

In het kader van elke fotoserie moet een dier... hier 1 met een zwaan!

* Update... zojuist Bratislava binnengekomen... ik kom er zojuist achter dat ik vergeten ben zo'n oer lelijke magneet uit Wenen voor de koelkast te kopen...

Speed-Travel

Proloog: "Voordat ik verder ga"

ik sta bekend om mijn ellenlange verhalen, en ik ga echt heel erg mijn best doen om deze verhalen enigszins beknopt te houden. Stukken als "Vanochtend vroeg opgestaan. Ik sta alleen aan de rivier mijn tanden te poetsen, terwijl het water voorbij stroomt... eigenlijk heb ik best honger, maar ik weet wat er me te wachten staat aan ontbijt: chapati's met suiker, pindakaas en een rumpsteak, heerlijke vruchten salade en......"

Maar uiteindelijk schrijf ik dit voor mijzelf, om over 20 jaar een reisverslag te lezen wat weer herinneringen terug brengt, dus als ik af en toe even verdwaal in mijn episodes aan avonturen die voor anderen niks meer dan een standaard onbijt zijn... excuses.

Speed-Travel

Het is woensdag 23 september: In de verte (ongeveer 3 meter) hoor ik het lage gebrom van een motor in het donker aankomen... Erik komt met een grote lach op zijn gezicht aangereden.
De motoren zijn bepakt, en het enige wat we nog even moeten doen is onze koffers bestickeren met onze enige echte Epic Eastern Europe GS sticker, dan tanken, bandjes oppompen, en gaan met die banaan.

De route neemt ons via Hannover en Dresden naar Terezin, in Tsjechie. De grens over Duitsland in, en ineens is er geen maximum snelheid. Dat zeggende houden we ons aan een rustige 140 km/u en hebben we genoeg pauzes ingelast. Daar merken we al dat Erik en ik eenzelfde gedachte hebben betreft het rijden.. eigen veiligheid voorop en stoppen wanneer 1 van ons dat wil. Ongeveer elke 1,5 uur even een 10 minuten eraf, voor de niet-motorrijders onder ons is dat best vaak pauze, maar het haalt even je gedachte weg van de stroom aan snelle BMW's, audi's en mercedes auto's die rustig met 220km/u langs komen draven, los van de zwabberende vrachtwagens die volgens mij al 8 uur te lang gereden hebben.

De rit verloopt verder goed, geen problemen en daar is dan ineens de grens overgang naar Tsjechie, nog een uur en dan zitten we op onze camping aan de rivier de Elbe. Erik had nog even de camping gegoogled... "Biker babes and beer"... nou Episch dat het zou worden!!!

Via een mooie bergroute maken we een shortcut richting rivier, onze eerste mooie route die niet snelweg gebonden was, verstopt achter de heuvels, een oude russische auto volgend, komen we aan de top met een fantastisch uitzicht over de stad Litomerice en haar rivier.

Onze navigatie brengt ons naar besteming via een brug die op dit moment los van wat bakstenen en staal niet echt een brug te noemen is. Erik zei in volle overtuiging dat wij de rivier ook gewoon konden oversteken, we rijden tenslotte GS-en en als Ewan McGregor en Charlie Boorman het in Siberie kunnen.....

Ik besluit 2km verderop een andere brug te nemen om tot de conclusie te komen dat wij nooit een brug over hadden hoeven te gaan maar dat de camping ongeveer naast en onder de brug lag... En daar waren we dan, Autokemp Litomerice, een oase aan motoren, bier en vooral veel babes.
De motoren waren 2 GS-en, die van mij en Erik... het bier was gewoon bier, zoals overal verkrijgbaar, en de babes waren 2 dames op ongeveer 60+ leeftijd, de borsten hangend op schoenzool hoogte met een blikje Carlsberg in de hand (om 9 uur ’s ochtends) en hun 2 aangetrouwde mannen die heftig in discussie waren over het opzetten van hun voortent van de caravan naast ons.

Plan: Tent opzetten (record van 10 minuten gehaald!), luchtbed opblazen en eten en bier zoeken! Erik vertelt mij op dit moment dat hij 2 slaapzakken mee heeft omdat hij wist dat het koud zou worden en een luchtbed die volgens zijn vader Peter gegarandeerd niet lek was! Uiteindelijk is er een grote kloof ontstaan in de tent... ik op een 1 persoons luchtbedje van de Xenos wat meer weg heeft van een rieten matje dan een Auping, en Erik die met zijn twijfelaar luchtbed, 2 slaapzakken, 16 kussens, een airconditioning unit, slaapkamer tv (HD!!) en een kruik even de koning aan het zijn was.

Heerlijk gegeten en wat fijn om die eerste biertjes te drinken, vroeg ons bed in. We zitten tussen een rivier en een treinstation in wat nog drukker is dan Schiphol: elke 10 minuten, de hele nacht door, rijdt er wel een trein voorbij. Gelukkig heb ik daar zelf niks van gemerkt, want als ik slaap, slaap ik veilig met oordoppen in. Daardoor heb ik zeker 9 uur lang geslapen als een os en niks gemerkt van Erik die zeker 6 keer op de grond lag om daarna zijn luchtbed weer op te moeten blazen... Pappa Peter bedankt! ;)


De volgende dag een dikke elf euro afgerekend voor de nacht en een kop thee en koffie en toen zijn we naar Terezin gereden, wat ongeveer op 10 minuten van onze camping ligt. We rijden een prachtige weg over in de mist (helaas geen foto’s) en links en rechts vliegt een russische gevechts helicopter, wat een aanzicht, bizar, alsof je in een oorlogsgebied aan het reizen bent!

Terezin... Ik ben 2 jaar geleden in Auschwitz geweest en daar zijn geen woorden voor. Iedereen zou er heen moeten wat mij betreft, het is een en al ongeloof, wat je ook gelezen of geleerd hebt in school of via discovery gezien hebt. Datzelfde gevoel geldt ook voor Terezin. Terezin is een nederzetting binnen de muren van een fort ongeveer 45 minuten ten Noorden van Praag. Tijdens de tweede W.O. werd deze nederzetting door de Nazi’s en Gestapo gebruikt als concentratiekamp. Je kunt er alles over terug vinden op het internet, maar in het kort gezegd was dit kamp uiteindelijk een tussenstop voor alle Joden in Tsjechie, om daarna door te gaan naar de grotere vernietigingskampen in Nazi Europa.Terezin werd in het begin door de Nazi’s gebruikt voor Propaganda gericht naar het buitenland. Douches waren hier dan ook echt douches, water stroomde uit de kranen, er was een kamer voor de Barbier, een “ziekenhuis ruimte”, de mensen hadden simpele banen en hielden zich bezig met cultuur als muziek en theater. Maar uiteindelijk zijn hier meer dan 900’000 mensen langsgekomen en minimaal 2600 mensen overleden (veelal door marteling) in de Gestapo gevangenis. En dat maakte vanmiddag dan ook een stille, onheilspellende dag met vooral onbegrip en ongeloof.

We zijn in Praag, eigenlijk maar heel even, vanavond even het nachtleven in (misschien wel even onze gedachtes van vanmiddag laten wegebben, om morgenvroeg binnen 6 uur het centrum van Praag te zien. Met 25 dagen, 6000km minimaal, 13 landen en vele soorten biertjes die overal geproefd moeten worden hebben wij een druk programma. Cultuur, geschiedenis en ook natuur komen allemaal voorbij, maar per land, geeft dat vele indrukken. Het is een soort speed-dating met 13 soorten landen. Als je de grens overgaat in 1 land, begint de tijd te tikken, 2 minuten later moet je al in het volgende land te zijn, en in die tijd moet je (of eerlijk gezegd, willen we) zoveel mogelijk zien, proeven, ontmoeten, verkennen en leren van het land.

Speed-travel... en we zijn nog maar 4 minuten bezig...

Europa 2015

2015 - Europa

Om echt te reizen, om echt een cultuurshock te ervaren moet je een vliegtuig in stappen en minimaal toch wel 8 uur in de lucht zitten om ergens aan de andere kant van de wereld uit te stappen. Backpacken in Peru, een full moon party meemaken in Thailand, duiken in Indonesie, fietsen over de Golden Gate brug in San Francisco, Carnaval vieren in Rio, sleeën met husky's onder het Noorderlicht in Groenland, Springbok steak eten in Kaapstad of koala's spotten in Australië. Dat is pas echt reizen... toch?

Een dagje shoppen in Londen, een lang weekend Berlijn of een weekje in Barcelona is tegenwoordig geen reis, misschien geen eens vakantie meer te noemen. Het is meer een "break" van werk, een we-hebben-het-wel-verdiend-stedentripje... een even-er-lekker-tussen-uitje. En als we al op vakantie gaan in Europa dan is het naar de campings in Zuid Frankrijk, de costas in Spanje of een mooi hotel in Rome. Kroatië kennen we misschien wel.. maar heel veel verder naar het Oosten durven we eigenlijk niet. Nee, dan maar het vliegtuig naar New York.

Al 8 jaar heb ik gezegd dat 2015 het jaar van Europa gaat worden voor mij. Ik wil meer van Europa zien, en dan niet de standaard landen waar we allemaal heen gaan. Begrijp me niet verkeerd, ik ben gek op bovengenoemde landen. Maar er is zoveel meer te zien in Europa zonder die 8 uur durende vlucht te hoeven maken. En ik ben er van overtuigd dat je ook in Europa een cultuurshock kunt krijgen. Reizen kan ook dicht bij huis.

De diversiteit in cultuur, geschiedenis en landschappen in Europa is onuitputtelijk. Er is zoveel te zien en met "maar" 3-4 weken vrij moest ik een keuze maken welke delen ik van Europa links moest laten liggen. Het was moeilijk kiezen welke route ik zou nemen. Nederland via het noorden verlaten, Scandinavie in, en via Finland de Baltische staten door naar Belarus en Oekraine en terug via Polen en Duitsland? Het weer en klimaat in het Noorden van Europa zou zacht uitgesdrukt frisjes in het gezicht voelen. Met sneeuw en kou, zou het op mijn tweewieler een uitdaging worden om in Oktober het Noorden aan te doen.

De keuze viel uiteindelijk op Oost-Europa. Misschien wel nog interessanter gezien het niet de standaard vakantielanden zijn die wij als Nederlanders voor ogen hebben. Sterker nog, Roemenië, wordt je daar niet overvallen? Bosnië is dat wel veilig? Bulgarije.... wat heb je daar te zoeken? Podgorica wat?

Toen ik aan een goede vriend Erik over mijn plannen vertelde, was hij direct enthiousiast. Op de vraag of hij zin had om mee te gaan hoefde hij niet lang na te denken. Want een motor "ritje" laat Erik natuurlijk niet aan zijn neus voorbij gaan.

Het plan is om op onze BMW 1100/1150GS een rondje Oost Europa aan te doen. Met de korte tijd die we hebben om meer dan 6000km af te leggen, richten we ons op de hoofdsteden, beginnend met Praag (Tjechie). Dan door naar Wenen (Oostenrijk) , Bratislava (Slovenië), Boedapest (Hongarije), Boekarest (Roemenië), Sofia (Bulgarije), Skopje (Macedonië), Pristina (Kosovo), Podgorica (Montenegro) en Sarajevo (Bosnië). Onderweg zullen we toeren over World's best road (aldus Topgear), de nationale 7CTransfagarasan weg in Roemenië, rijden we via de Kroatische kust omhoog, pakken we de Stelvios pass mee in Noord Italië en verblijven we onze laatste nacht in het Schwarzchwalder gebied.

Met alleen een tent en een Lonely Planet op zak, gaan we op onze motoren zoek naar nieuwe avonturen, andere culturen, rijke geschiedenis, het lekkerste eten, de mooiste steden en landschappen en uiteraard de lekkerste biertjes!

Je kunt ons volgen op deze blog http://reismee.nl/motoraan of je kunt ons natuurlijk smsen op onze mobiel... moet je wel even #motoraan smsen... anders zijn we te afgeleid met al het moois tijdens onze Epic Eastern Europe tour.

Groetjes

Rogier & Erik